Net als vorig jaar ben ik met mijn oude vriendin (volgende maand wordt ze 94) weer een weekje op vakantie geweest.
Dit keer hadden we ons ingeschreven voor een vakantie met meer zorg. Zoals mijn vriendin zelf zegt: Elke winter wordt ik een stukje slechter. Ze ontvangt thuis nog maar weinig zorg, maar op vakantie is het fijn en ze bespaart energie voor andere activiteiten. Want hoeveel zorg en aandacht er ook is, op vakantie gaan kost veel energie. Alles is nieuw en je moet aan veel dingen denken. (oudjes denken over alles na omdat onverwachte dingen niet echt meer te hanteren zijn). De meeste wonen nog zelfstandig met meer of minder thuiszorg en nu is het een hele week binnen een groep functioneren. Wat vermoeiend is, maar ook erg gezellig. Waar zijn de ouderwetse bejaardenhuizen? Niemand vindt het fijn om de meeste tijd van de dag alleen door te moeten brengen. De meeste die zich inschrijven voor zo’n vakantie, zijn ondernemende ouderen die nog willen genieten van het leven. Ze kunnen goed voor zichzelf opkomen en hebben geleerd te genieten van de dingen die op hun pad komen of die ze zelf opzoeken.
De gemiddelde leeftijd lag rond de 85 schat ik in, meerdere van in de 90 en enkele eind 70. Het heten een B/C groep. A zijn mensen met heel weinig zorg en C met intensive zorg. Hier zijn meer vrijwilligers op de groep dan bij een A/B groep en de meeste hebben jaren ervaring als verpleegkundige of ziekenverzorgster. Deze vrijwilligers hebben in hen leven dus al duizenden mensen verzorgt/ geholpen en een luisterend oor gegeven en nu ze klaar zijn met werken ( sommige zelfs in hun vakantie) gaan ze regelmatig mee als vrijwilliger om weer een groep mensen gelukkig te maken. Vaak zijn ze alleen thuis na een scheiding of als weduwnaar en hebben ze zo ook een leuke week, waarin wel echt hard gewerkt wordt en ze veel verantwoordelijkheid hebben.
Je hebt de coördinator die van te voren alles regelt: Het programma, de muzikanten die regelmatig ‘s avonds komen optreden, het contact met het zorghotel etc. En hij/zij heeft de leiding tijdens de hele week.
De zorgcoördinator: Die zorgt ervoor dat alles binnen de zorg goed verloopt en dat iedereen op tijd zijn haar medicijnen krijgt en bij een dieet het juiste bord. Zij/hij is de rechterhand van de coördinator. Bij calamiteiten zijn zij samen de eindverantwoordelijke. Zo’n oudje kan ineens zijn/haar laatste adem uitblazen, al komt dat gelukkig heel weinig voor. De vrijwilligers hadden dit keer ieder 6 mensen om voor te zorgen, samen met de thuiszorg die iedere avond en ochtend langskwam. Steunkousen, douchen, aankleden, sommigen helpen met naar de wc gaan of met een stoma en bij uitjes rolstoelduwen en zonnebrand smeren. Na het eten helpen met afruimen en tussendoor de gasten vermaken met handmassages, kunstwerkjes maken, puzzelen of spelletjes doen. En natuurlijk koffie en thee schenken in de ochtend, middag en avond. Maar ook actief meedoen met Wouter’s ( de coördinator) ochtendgymnastiek en de boel opgang brengen tijdens het avondprogramma. Eigenlijk zijn ze de hele tijd bezig, maar ze vonden dit een rustig weekje.
Dan hadden we nog de chauffeur. Die zorgt dat iedereen mee kan naar een activiteit, samen met rolstoel en rollator, busje in, busje uit en een paar keer op en neer om iedereen te brengen. Ook zorgt hij voor alle betaalde drankjes als fris en alcoholische versnaperingen, want net als vorig jaar werd het iedere avond gezelliger. En sjouwt alle zware dingen als parasols of een lekkere stoel voor iemand naar buiten. Aan het einde van de week moet het busje weer gewassen, gestofzuigd en met een volle tank worden ingeleverd
Er zijn zelfs vrijwilligsters die s nachts willen werken en dus de hele nacht beschikbaar zijn om te helpen met een bezoekje of tig naar de wc, een lichtknopje uitdoen of een waterflesje opendraaien. Dit doen ze gelukkig samen en iedere ochtend als ik tijdens het wassen/ aankleden van mijn vriendin, ik mij even terug trok in het zwembad waren zij ook gezellig aan het zwemmen en hoorde ik de verhalen van de nacht. Meestal niks bijzonders, maar 1x stonden er midden in de nacht paarden op het terras. De buren waren ze vergeten eten te geven en ze kunnen dus zelfstandig een hekje openmaken en opzoek gaan naar mals gras. ( Wat nu terras is waar wij deze week vaak heerlijk hebben koffie gedronken, geluncht en pannenkoeken hebben gegeten, was een paar weken daarvoor nog een grasveldje).
Voor mij verdienen al die vrijwilligers echt een pluim. Ook al krijgen ze er zelf ook een mooie, bijzondere week voor terug, zoals Wouter zegt: Iedere keer weer een week met een goud randje! Ze hebben zoveel verantwoordelijkheid, ze geven zoveel energie en brengen zoveel ervaring mee, ik vind het echt bijzonder. En ook mij hebben ze weer een bijzonder mooie, leuke, gezellige week bezorgt.